Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

a mite

  • 1 mite

    mite, adv. avec douceur.
    * * *
    mite, adv. avec douceur.
    * * *
        Mite, mitius, mitissime, Aduerbium. Caes. Doulcement, Amiablement.

    Dictionarium latinogallicum > mite

  • 2 mite

    mīte [ mitis ] adv.
    1) кротко, ласково ( aliquem alloqui T)
    2) тихо, безропотно (ferre aliquid O)

    Латинско-русский словарь > mite

  • 3 mite

    mīte, Adv. (mitis), sanft, gelinde, Apul.: mitius ferre, gleichmütiger, Ov.: mitius perire, schmerzloser, leichter, Ov.: mitius aut horridius manipulatim alloqui, Tac.: ut mitius loquar (als Parenthese), Augustin.: mitissime legatos appellare, Caes.

    lateinisch-deutsches > mite

  • 4 mite

    mīte, Adv. (mitis), sanft, gelinde, Apul.: mitius ferre, gleichmütiger, Ov.: mitius perire, schmerzloser, leichter, Ov.: mitius aut horridius manipulatim alloqui, Tac.: ut mitius loquar (als Parenthese), Augustin.: mitissime legatos appellare, Caes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mite

  • 5 (mīte)

        (mīte) adv., only comp. and sup.    [mitis], mildly, gently: Mitius ista feres, O.: mitissime legatos appellare, Cs.: mitius alqm adloqui, Ta.

    Latin-English dictionary > (mīte)

  • 6 mite

    mīte, adv., v. mitis fin.

    Lewis & Short latin dictionary > mite

  • 7 mitis

    , mite (m = f,n)
      кроткий, нежный, мягкий, спокойный,

    Dictionary Latin-Russian new > mitis

  • 8 mitis

    mītis, e, adj. [etym. dub.; cf. Sanscr. mith-, to associate; Lat. mutuus], mild, mellow, mature, ripe; of the soil, mellow, light, kindly, fruitful; of a river, calm, gentle, placid (class.; syn.: lenis, placidus, comis).
    I.
    Lit.:

    sunt nobis mitia poma,

    Verg. E. 1, 81:

    uva,

    id. G. 1, 448:

    Bacchus (i. e. vinum),

    mellow, id. ib. 1, 344:

    suci,

    Ov. M. 14, 690:

    mite solum Tiburis,

    Hor. C. 1, 18, 2:

    mitis (fluvius) in morem stagni,

    Verg. A. 8, 88:

    flamma,

    harmless, innoxious, Sil. 16, 120.—
    II.
    Trop., mild, soft, gentle.
    A.
    In gen.:

    nihil tam vidi mite, nihil tam placatum, quam tum meus frater erat in sororem tuam,

    Cic. Att. 5, 1, 3:

    mitis tranquillusque homo,

    Plaut. Truc. 4, 3, 2:

    homo mitissimus atque lenissimus,

    Cic. Cat. 4, 5, 10:

    ex feris et immanibus, mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2.— Poet., with acc., in respect of:

    nec Mauris animum mitior anguibus,

    Hor. C. 3, 10, 18. —With dat.:

    mites hostibus,

    Ov. P. 2, 1, 48:

    poenitentiae mitior,

    towards the penitent, Tac. Agr. 16.—
    B.
    Of things:

    mitis et misericors animus,

    Cic. Inv. 1, 55, 106:

    consilium,

    Ov. Tr. 1, 5, 5:

    doctrina,

    Cic. Mur. 29, 160: malum, blandum atque dolosum, Lucil. ap. Non. 343, 9:

    mitius exsilium,

    Ov. Tr. 2, 185:

    servitium,

    Prop. 3, 13, 20:

    opes,

    acquired through a long peace, Sil. 14, 653:

    affectus mitiores,

    Quint. 5, 13, 2:

    ingenium,

    Juv. 4, 82; 13, 184:

    animus,

    id. 14, 15.—
    C.
    Of speech:

    Thucydides si posterius fuisset, multo maturior fuisset et mitior,

    riper and mellower, more palalable, Cic. Brut. 83, 288:

    mitis et compta oratio,

    id. Sen. 9, 28:

    non hac tam atroci, sed illa lege mitissima, causam dicere,

    id. Verr. 2, 1, 9, § 26.—
    III.
    Comically, made soft, mellow with beating:

    mitis sum equidem fustibus,

    Plaut. Mil. 5, 31; cf. Ter. Ad. 2, 4, 12.—Hence, adv.: mīte, mildly, soflly, gently (rare;

    not in Cic.): mite connivere,

    App. M. 10, p. 285, 4.— Comp.:

    mitius ille perit,

    Ov. P. 3, 7, 27. — Sup.:

    mitissime legatos appellare,

    Caes. B. G. 7, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > mitis

  • 9 mitis

    mītis, e, mild, gelinde, d.i. nicht hart, nicht rauh, nicht scharf, I) eig., v. Früchten, fructus, Curt.: uva, Verg.: sucus (herbarum), Ov. – bildl. v. Redner, Thucydides fuisset maturior et mitior, reifer und milder, genießbarer, Cic. Brut. 288. – vom Boden, mild, locker, solum, Hor.: terra mitior, Curt. – v. Klima, caelo mitissimo, Liv.: mitiores plagae, Plin. – v. Wasser, Wind u. Feuer, sanft, ruhig, fluvius, Verg.: flamina, Sil.: flamma, unschädliche, Sil. – scherzh., mitis (windelweich) sum equidem fustibus, Plaut. mil. 1424. – II) übtr., v. dem, was einen milden Charakter annimmt, a) v. persönl. Subjj., deren Charakter usw., mild, mild gestimmt od. gesinnt, fromm, sanft (zahm), friedsam u. dgl., vir tam mitis, Vell.: vir ingenio mitis, Vell.: mitis ingenii iuvenis, Liv.: animus m., Cic.: in illa gravi L. Sullae turbulentaque victoria quis P. Sullā mitior, quis misericordior inventus est? Cic.: quis tam mitis est, quin exacerbescat, Apul. apol. 85: homo mitissimus atque lenissimus, Cic.: mores mitissimi (Ggstz. truces atque crudeles), Colum. – v. Tieren, taurus, Ov.: lupa, Liv.: animalia, quae de agrestibus mitia sunt, Mela: mores (canis villatici) neque mitissimi neque rursus truces atque crudeles, Colum. – poet. m. folg. Acc. resp., mitior animum, Hor. – m. Ang. gegen wen? wem gegenüber? durch in m. Akk., nihil vidi tam mite, nihil tam placatum, quam tum meus frater erat in sororem tuam, Cic.: non mitiorem in se plebem sed asperiorem... futuram, Liv.: od. durch Dat. comm., hostibus, Ov.: paenitentiae, gegen die Reuigen, Tac.: nobilitatibus extremis, Tac.: mitis ac magnificus hostibus fuit, Liv. 33, 21, 5; vgl. Liv. 21, 20, 8. – b) von Zuständen usw., sanft, mild, dolor, Cic.: poena mitior, Quint.: castigatio noxiorum mitior, Vell.: exsilium, Ov.: obitus (Tod), Tac.: servitium, Prop.: mitior victoria fuit, Iustin. – consilium, Ov.: doctrina, Cic. – alqd mitiorem in partem interpretari, Cic. – neutr. pl. subst., mitiora, sanftere Empfindungen (Ggstz. duriora, rauhere), Cic. or. 131. – c) v. der Rede, mild, gelinde, m. et compta oratio, Cic.: verba mitia, Auct. b. Alex., mitiora, Quint., mitissima, Ov.: dicendi genus placidum ac mite, Quint.: dare mitia responsa, Tac. – / Abl. Sing. auch mite, Ven. Fort. carm. 2, 2, 27.

    lateinisch-deutsches > mitis

  • 10 mitis

    mītis, e, mild, gelinde, d.i. nicht hart, nicht rauh, nicht scharf, I) eig., v. Früchten, fructus, Curt.: uva, Verg.: sucus (herbarum), Ov. – bildl. v. Redner, Thucydides fuisset maturior et mitior, reifer und milder, genießbarer, Cic. Brut. 288. – vom Boden, mild, locker, solum, Hor.: terra mitior, Curt. – v. Klima, caelo mitissimo, Liv.: mitiores plagae, Plin. – v. Wasser, Wind u. Feuer, sanft, ruhig, fluvius, Verg.: flamina, Sil.: flamma, unschädliche, Sil. – scherzh., mitis (windelweich) sum equidem fustibus, Plaut. mil. 1424. – II) übtr., v. dem, was einen milden Charakter annimmt, a) v. persönl. Subjj., deren Charakter usw., mild, mild gestimmt od. gesinnt, fromm, sanft (zahm), friedsam u. dgl., vir tam mitis, Vell.: vir ingenio mitis, Vell.: mitis ingenii iuvenis, Liv.: animus m., Cic.: in illa gravi L. Sullae turbulentaque victoria quis P. Sullā mitior, quis misericordior inventus est? Cic.: quis tam mitis est, quin exacerbescat, Apul. apol. 85: homo mitissimus atque lenissimus, Cic.: mores mitissimi (Ggstz. truces atque crudeles), Colum. – v. Tieren, taurus, Ov.: lupa, Liv.: animalia, quae de agrestibus mitia sunt, Mela: mores (canis villatici) neque mitissimi neque rursus truces atque crudeles, Colum. – poet. m. folg. Acc. resp., mitior animum, Hor. – m. Ang. gegen wen? wem gegenüber? durch in m. Akk., nihil vidi tam mite, nihil
    ————
    tam placatum, quam tum meus frater erat in sororem tuam, Cic.: non mitiorem in se plebem sed asperiorem... futuram, Liv.: od. durch Dat. comm., hostibus, Ov.: paenitentiae, gegen die Reuigen, Tac.: nobilitatibus extremis, Tac.: mitis ac magnificus hostibus fuit, Liv. 33, 21, 5; vgl. Liv. 21, 20, 8. – b) von Zuständen usw., sanft, mild, dolor, Cic.: poena mitior, Quint.: castigatio noxiorum mitior, Vell.: exsilium, Ov.: obitus (Tod), Tac.: servitium, Prop.: mitior victoria fuit, Iustin. – consilium, Ov.: doctrina, Cic. – alqd mitiorem in partem interpretari, Cic. – neutr. pl. subst., mitiora, sanftere Empfindungen (Ggstz. duriora, rauhere), Cic. or. 131. – c) v. der Rede, mild, gelinde, m. et compta oratio, Cic.: verba mitia, Auct. b. Alex., mitiora, Quint., mitissima, Ov.: dicendi genus placidum ac mite, Quint.: dare mitia responsa, Tac. – Abl. Sing. auch mite, Ven. Fort. carm. 2, 2, 27.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mitis

  • 11 blatta

    [st1]1 [-] blatta, ae, f.: blatte, mite, teigne, vermine. [st1]2 [-] blatta, ae, f.: pourpre (les anciens croyaient que cette pourpre provenait des blattes qui rongent les étoffes). [st1]3 [-] blatta, ae, f.: caillot de sang.
    * * *
    [st1]1 [-] blatta, ae, f.: blatte, mite, teigne, vermine. [st1]2 [-] blatta, ae, f.: pourpre (les anciens croyaient que cette pourpre provenait des blattes qui rongent les étoffes). [st1]3 [-] blatta, ae, f.: caillot de sang.
    * * *
        Blatta, blattae. Plin. Espece de vermine se procreant és lieux humides et vaporeurs, comme aux baings, ou estuves, qui rongent habillemens et livres, comme Cloportes, et semblables.

    Dictionarium latinogallicum > blatta

  • 12 mitis

    mitis, e [st2]1 [-] tendre, qui n'est pas dur, mou, mûr. [st2]2 [-] doux, dont la saveur est douce. [st2]3 [-] calme, tranquille, paisible. [st2]4 [-] doux, léger, bénin, supportable. [st2]5 [-] doux (de caractère), traitable, indulgent, clément, aimable, gentil. [st2]6 [-] doux, suave (en parl. du style).    - alicui mitis: doux à l'égard de qqn.    - dolorem mitiorem facere, Cic. Tusc. 2, 53: adoucir la douleur.
    * * *
    mitis, e [st2]1 [-] tendre, qui n'est pas dur, mou, mûr. [st2]2 [-] doux, dont la saveur est douce. [st2]3 [-] calme, tranquille, paisible. [st2]4 [-] doux, léger, bénin, supportable. [st2]5 [-] doux (de caractère), traitable, indulgent, clément, aimable, gentil. [st2]6 [-] doux, suave (en parl. du style).    - alicui mitis: doux à l'égard de qqn.    - dolorem mitiorem facere, Cic. Tusc. 2, 53: adoucir la douleur.
    * * *
        Mitis, et hoc mite: cui Durus aut Acer opponitur. Cicero. Doulx, De bonnaire.
    \
        Mitiorem in partem interpretari. Cic. A meilleure part.
    \
        Mite stagnum. Virgil. Paisible et sans vagues.
    \
        Mitia poma. Virgil. Meures.

    Dictionarium latinogallicum > mitis

  • 13 tinea

    tĭnĕa (tīnĭa), ae, f. [st2]1 [-] teigne ou mite. [st2]2 [-] ver intestinal.
    * * *
    tĭnĕa (tīnĭa), ae, f. [st2]1 [-] teigne ou mite. [st2]2 [-] ver intestinal.
    * * *
        Tinea, tineae, foem. gen. Piscis. Ausonius. Une tenche.
    \
        Tinea, tineae. Horat. Ver qui naist de pourriture, qui ronge les habillements ou les livres, Teigne.
    \
        Tineae. Plin. Vers qui naissent dedens le ventre.
    \
        Tineae. Colum. Vers qui naissent és ruches des mousches à miel.

    Dictionarium latinogallicum > tinea

  • 14 flagro

    flagro, āvī, ātum, āre (vgl. griech. φλέγω, ahd. blecchazen, blitzen), I) intr. flackern, flammen, lodern, A) eig.: 1) brennen, onerariae flagrantes, Cic.: telum flagrans, Blitz, Verg.: prägn., arae flagrantes, brennende Altäre, Ov. – 2) glühen, flammen, funkeln, flagrant lumina nymphae, Ov.: flagrant ac micant oculi (des Zornigen), Sen.: m. Akk., oculi mite quiddam, sed nihilominus vivido igne flagrantes, mild strahlende und dennoch in lebhaftem Feuer erglänzende, Sen. ep. 115, 4. – B) übtr., gleichs. brennen, lodern, a) v. konkr. Subjj., bes. v. Pers.: α) von einem Übel: Italia flagrans bello, wo die Kriegsflamme lodert, Cic.: cum omnia bello flagrarent, überall die Kriegsflamme loderte, Liv.: convivia, quae domesticis stupris flagitiisque flagrabunt, bei den Gelagen werden Unzucht und schandbare Lüste in ihrer ganzen Glut herrschen, Cic.: infamiā, in sehr schlechtem Rufe stehen, Cic.: maiore adhuc ac turpiore infamiā, sich viel Schlimmeres u. Schändlicheres nachsagen lassen müssen, Suet.: rumore malo, Hor.: invidiā et infamiā non recenti, sed vetere ac diuturnā, Cic.: invidiā propter interitum C. Gracchi, Cic.: inopiā et cupidinibus, von Mangel u. üblen Begierden geplagt sein, Sall. fr.: pravo amore, Sen. – β) von (vor) einer Leidenschaft brennen, glühen, cupiditate, desiderio, amore, odio, studio dicendi, Cic.: mirabili pugnandi cupiditate, Nep.: irā, Sen.: libidinibus in mulieres, Suet.: eximio litterarum amore, für die W. begeistert sein (schwärmen), Quint.: recentibus praeceptorum studiis flagrans, noch begeistert von den frischen Eindrücken, die jene Lehren auf dich gemacht, Cic. – m. Acc. resp., flagrans amor Heben, glühend für usw., Prop. 1, 13, 23. – m. folg. Infin., brennen vor Begierde zu usw., comitari, Stat. Theb. 10, 221: elidere caput, Claud. in Rufin. 2, 433: ire in aciem, Tac. hist. 2, 46: m. folg. Acc. u. Infin., Stilichone augeri curules, Claud. de cons. Stil. 2, 265. – b) v. Zuständen u. Affekten, die in ihrer ganzen Stärke sich zeigen, flagrante adhuc Poenorum bello, wie wohl der pun. Kr. noch in vollem Gange war, Tac.: flagrante etiamtum libertate, wo der Geist der Freiheit noch lebte, Tac.: ut cuiusque studium flagrabat, wie eines jeden Neigung aufloderte, Sall.: flagrabant vitia libidinis apud illum, loderten in ihm, Cic. – II) tr. jmd. zur Liebe entzünden, miseram patri flagrabat Elissam, Stat. silv. 5, 2, 120 zw. (Heinsius u. Bährens flammabat).

    lateinisch-deutsches > flagro

  • 15 mitius

    mītius, mītissimē, s. mīte.

    lateinisch-deutsches > mitius

  • 16 patrocinium

    patrōcinium, iī, n. (= patronocinium, v. patronus), die Vertretung, Beschützung, I) eig., vor Gericht = die Vertretung, Verteidigung, patrocinium feneratorum adversus plebem, Liv.: nomini ac familiae praestare Treboniae legis patrocinium, Liv.: controversiarum patrocinia suscipere, Cic.: cuius (rei) hoc unum patrocinium est, indignum se vitā fuisse, Sen. contr. 7, 3 (18), 5. – meton., patrocinia = Schützlinge, Klienten, Vatin. in Cic. ep. 5, 9, 1. – II) übtr., der Schutz, Schirm übh., difficilis causae mite patr., Ov.: patrocinium voluptatis repudiare, Cic.: susceptum patrocinium libertatis Graecorum non deserere, Liv.: patrocinia vitiis quaerere, Plin.

    lateinisch-deutsches > patrocinium

  • 17 stagnum [1]

    1. stāgnum, ī, n. (sto), das abrinnende, austretende Gewässer, I) eig., jedes durch Austreten des Meeres od. eines Flusses entstandene Gewässer, gleichviel ob stehend oder nicht, bald stehendes Gewässer übh., bald See, bald Teich, bald Pfuhl, Lache, Tümpel ( während lacus der bleibende Landsee, palus der Sumpf), fontes et stagna, Cic. poët.: quaedam stagni incola, v. Frosch, Phaedr.: addidit et fontes immensaque stagna lacusque, Ov.: quo fit utex stagno vel lacu vel flumine eadem genera (piscium) graviora sint, Cels.: mite stagnum placidaque palus, Verg.: st. salinarum, Salzsee, Salzlache, Auct. b. Afr.: super ripas Tiberis effusus lenibus stagnis, Liv. – II) übtr.: A) (poet.) jedes langsam fließende Gewässer, imis stagna refusa vadis, Verg.: Phrixeae stagna sororis, der Hellespont, Ov.: dulcia stagna Caystri, Verg. – B) künstlich angelegter Teich, Becken, stagna et euripi, Ov.: latius extenta Lucrino stagna lacu, Hor. – st. navale, vom Becken zu Naumachien, Tac. u. Stat.: st. calidae aquae, Becken zum Baden, Tac. – / Nbf. stāgnus, Gramm. vet. 365, 22 u. 24.

    lateinisch-deutsches > stagnum [1]

  • 18 domesticus

        Domesticus, penult. corr. Adiectiuum. Appartenant à la maison, Domestique.
    \
        Domesticum animal. Plinius, Mite animal, atque domesticum. Privé, Qui demeure avec nous dedans la maison.
    \
        Homo domesticis institutis clarus. Cic. Qui gouverne bien sa maison. B.
    \
        Domestici, Qui sont d'une mesme maison ou parenté, Qui demeurent avec nous.
    \
        Domestica crudelitas. Cic. Faicte en la maison.
    \
        Domestica exempla. Cic. Exemples qu'on prend de ses parens, ou des gens demourans en sa maison.

    Dictionarium latinogallicum > domesticus

  • 19 midas

    Mĭdās, ae, m. Midas (roi de Phrygie, renommé par ses richesses).    - [gr]gr. Μίδας.    - Ov. M. 11, 85 sq. et 146; Hyg. Fab. 191; Cic. Tusc. 1, 48, 114; Div. 1, 36, 78; Mart. 6, 86, 4; Hyg. Fab. 274. - voir hors site Midas.
    * * *
    Mĭdās, ae, m. Midas (roi de Phrygie, renommé par ses richesses).    - [gr]gr. Μίδας.    - Ov. M. 11, 85 sq. et 146; Hyg. Fab. 191; Cic. Tusc. 1, 48, 114; Div. 1, 36, 78; Mart. 6, 86, 4; Hyg. Fab. 274. - voir hors site Midas.
    * * *
        Midas, Theophrastus. Un petit ver qui s'engendre és febves, Une mite, ou miton.

    Dictionarium latinogallicum > midas

  • 20 stagnum

    [st1]1 [-] stagnum, i, n. = stannum: plomb argentifère, étain. [st1]2 [-] stagnum, i, n.: - [abcl][b]a - eau stagnante, marais, étang. - [abcl]b - lac, mer. - [abcl]c - étang artificiel, bassin.[/b]    - olentia stagna Palici, Ov.: les marais puants de Palicus.
    * * *
    [st1]1 [-] stagnum, i, n. = stannum: plomb argentifère, étain. [st1]2 [-] stagnum, i, n.: - [abcl][b]a - eau stagnante, marais, étang. - [abcl]b - lac, mer. - [abcl]c - étang artificiel, bassin.[/b]    - olentia stagna Palici, Ov.: les marais puants de Palicus.
    * * *
        Stagnum, stagni. Cicero. Estang.
    \
        Loquacia stagna. Virg. Esquels les oiseaulx meinent grand bruit.
    \
        Mite stagnum. Virgil. Duquel l'eaue est calme et paisible.

    Dictionarium latinogallicum > stagnum

См. также в других словарях:

  • mite — [ mit ] n. f. • XIIIe; moy. néerl. mite 1 ♦ Arthropode (acarien ou arachnide) qui vit au détriment de matières végétales ou animales. Mite de la farine, du fromage. 2 ♦ Cour. Petit papillon blanchâtre de la famille des teignes dont les larves… …   Encyclopédie Universelle

  • Mite — (m[imac]t), n. [AS. m[=i]te mite (in sense 1); akin to LG. mite, D. mijt, G. miete, OHG. m[=i]za; cf. Goth. maitan to cut.] 1. (Zo[ o]l.) A minute arachnid, of the order {Acarina}, of which there are many species; as, the dust mite, cheese mite,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Mite Kremnitz — Mite Kremnitz, geb. Marie Charlotte von Bardeleben (Pseudonyme „George Allan“, „Dito und Idem“) (* 4. Januar 1852 in Greifswald; † 18. Juli 1916 in Berlin) war eine deutsche Schriftstellerin. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Zitat 3 Werk …   Deutsch Wikipedia

  • Mite Des Vêtements — Mite textile …   Wikipédia en Français

  • Mite des vetements — Mite des vêtements Mite textile …   Wikipédia en Français

  • mite — [maıt] n [: Old English;] 1.) a very small creature that lives in plants, ↑carpets etc 2.) spoken a small child, especially one that you feel sorry for ▪ Poor mite! You must be starving! 3.) a mite slightly = ↑a bit ▪ She s a mite shy. ▪ …   Dictionary of contemporary English

  • mité — mité, ée (mi té, tée) adj. Rongé des mites, larves de lépidoptères. Fourrure mitée. ÉTYMOLOGIE    Mite. SUPPLÉMENT AU DICTIONNAIRE    MITÉ. Ajoutez : •   Si Ferré n eût point été D une exacte probité, D une austère prudhommie, Mes vers auraient… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Mite 1 — (Torniella,Италия) Категория отеля: Адрес: 53015 Torniella, Италия Описани …   Каталог отелей

  • Mite Kremnitz — (January 4, 1852, Greifswald – July 18, 1916 in Berlin), born Marie von Bardeleben (pen names George Allan, Ditto and Idem), was a German writer. Biography Kremnitz was the daughter of the famous surgeon Heinrich Adolf von Bardeleben. She grew in …   Wikipedia

  • mite — [ maıt ] noun count 1. ) a very small insect that lives in foods, on plants, or on animals 2. ) SPOKEN a young child or animal, especially one you feel sorry for a mite OLD FASHIONED 1. ) slightly: He looked a mite upset. 2. ) a small amount of… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • mite — Ⅰ. mite [1] ► NOUN ▪ a minute arachnid, several kinds of which are parasitic. ORIGIN Old English. Ⅱ. mite [2] ► NOUN 1) a small child or animal. 2) …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»